Sesja plenarna nr 2: Montessoriańskie wyjście w teren, czyli rozszerzone przygotowane otoczenie edukacyjne w praktyce

Maria Montessori zauważyła, iż nauka dziecka przebiega w określonych fazach, w trakcie których niezbędne jest uruchamianie konkretnego potencjału i wykorzystanie właściwego dla tego momentu „instrumentu” dzięki któremu dziecko poznaje świat i siebie. Od pierwszych dni życia takim „instrumentem” jest język i usta (któż z nas nie widział dzieci wkładających wszystko, co możliwe do ust, prawda?). Po okresie języka i ust, ręka przejmuje rolę narzędzia poznawania świata. Każdy z nas na pewno pamięta słynne zawołanie Marii Montessori o tym, że „tego, czego nie było w ręce, nie będzie w umyśle”.

W młodszym wieku szkolnym, tuż na początku drugiej płaszczyzny rozwojowej owe instrumenty poznawania także się zmieniają. To teraz wyobraźnia, intelekt i … nogi stają się szczególnie istotne. Maria Montessori wypracowała bardzo konkretne podejście do organizacji wyjść z placówki. Ta forma pracy z dzieckiem jest bardzo dokładnie przemyślana i stanowi rozszerzenie przygotowanego otoczenia. Montessoriańskie „going-out” nie jest jednak wycieczką, ani nawet po prostu edukacją na świeżym powietrzu. Ta propozycja pedagogiczna ma bardzo ścisły „scenariusz” za którym kryją się przemyślane idde dydaktyczne i wychowawcze słynnej włoskiej pedagożki.

W trakcie wykładu porozmawiamy o istocie Montessoriańskiego wyjścia w teren, wskazując na potencjały tego podejścia, a także zaprezentuję wyniki międzynarodowego badania jakościowego zrealizowanego z udziałem dzieci biorących udział w tej formie pracy montessoriańskiej.